Höfuðverkur í miðri höfuðborg eða frábærar fréttir?

Frá árinu 1999 hef ég viljað flugvöllinn burt úr Vatnsmýrinni. Ég arkaði um með aktivistum í aðdraganda íbúakosninga um flugvöllinn um síðustu aldamót, með merki í barminum sem á stóð "102 Reykjavík". Mín helstu rök voru - og eru þessi:

Tækifæri til uppbyggingar í Vatnsmýri og þar með ljúka borgarmyndinni í eldri hluta hennar eru of dýrmæt til að nýta þau ekki.

Öryggissjónarmið - ég hef búið á ótal stöðum í 101 Reykjavík og fæ alltaf hroll þegar flugvélarnar fljúga svo nálægt þéttustu íbúabyggð landsins að vel má greina hver situr í sæti 8b.

Umhverfissjónarmið - a) mengun af flugi í þéttbýlasta kjarna landsins b) þétt íbúabyggð í 102 sem vonandi nær því markmiði að vera kjörin fyrir Reykvíkinga sem vilja búa nálægt vinnu og hjóla/ganga í stað þess að keyra bíl.

Og jú - mér finnst það á vissan hátt eigingirni að farþegar innanlandsflugs (og Færeyja-Grænlands og einkaþotuflugs) þurfi að lenda í túnfætinum hjá þúsundum Reykvíkinga. Og ég er ekki ein um það.

Þó bý ég vel hvað varðar aðgengi að flugvellinum, í ca. 3ja mínútna göngufjarlægð og þyrfti - ef flugvöllurinn færi - að þræla mér í bíl upp á Hólmsheiði eða alla leið til Keflavíkur þegar ég flýg norður.

En það búa tugir þúsunda Reykvíkinga og annarra víkinga s.s. úr Hafnarfirði, Kópavogi, Garðabæ, nær t.d. Hólmsheiði. Keflavíkin er svo ekki langt undan ef við ráðumst í verulegar samgöngubætur. Þannig myndum við fara best með almannafé því það kostar sáralítið að sameina innanlandsflug millilandaflugi í Keflavík.

Að öllu þessu framansögðu verð ég að viðurkenna að samgöngumiðstöðin hefur verið mér töluverður höfuðverkur. Höfuðverkur í miðri höfuðborg. En sá verkur er á undanhaldi. Því ég sé alltaf betur og betur að alvöru samgöngumiðstöð á góðum stað - stað sem heildarskipulag Vatnsmýrarinnar kallar á - eru góðar fréttir fyrir þá sem vilja sjá byggð í Vatnsmýri.

Því ef flugvöllurinn fer - þurfum við alvöru samgöngumiðstöð, fyrir lest til Keflavíkur til dæmis, fyrir strætó sem þarf að hugsa fyrir í tengslum við grænar samgöngur í 102 Reykjavík, fyrir rúturnar sem koma frá Keflavík með millilandafarþegana. En hún þarf að vera á góðum stað og í verðlaunatillögu Skotanna er einmitt gert ráð fyrir henni, fyrir norðan Hótel Loftleiði.

En samgöngumiðstöðin verður að vera á forsendum bættra samgangna - ekki flugvallar. Þó svo að flugfélög geti nýtt sér hana á meðan flugvöllurinn er ennþá í Vatnsmýrinni. Síðan er hægt að breyta flugstöðvarhlutanum í verslunarmiðstöð, skrifstofur, diskótek eða flugstöðvarsafn. Þess vegna er ég ekki nógu ánægð með útfærslu Ólafs F og Kristjáns Möller. Í fyrsta lagi er útfærslan sem við sáum í tölvumyndunum ekki góð, tröllaukið svæði undir bíla og þeir voru með mjög glannalegar yfirlýsingar um hraða uppbyggingar.

Við megum ekki kasta til höndum þegar byggja á samgöngumiðstöð sem skiptir gríðarlega miklu máli fyrir allar samgöngur í Reykjavík næstu 100 árin. Til þess er ábyrgð okkar of mikil. Ég heiti á unga fólkið í borgarstjórn að stuðla að því að samgöngumiðstöðin verði byggð með það fyrir augum að hún gagnist jafn vel eftir að flugvöllurinn fer. Það er algjört höfuðatriði.

Ný samgöngumiðstöð verður að veruleika og það eru góðar fréttir fyrir þá sem vilja byggð í Vatnsmýri. Ef rétt er á spilum haldið. Þar fyrir utan er BSÍ frá 1967 og það ágæta hús er barn síns tíma. Svo verulega vægt sé til orða tekið.

Miðborgin, braskarar og hús skáldsins

Góður dagur að baki. Utanríkisráðherrann okkar ætlar að leiðrétta eftirlaunaskandalinn, gagnrýnir harkalega verðhækkanir og mælti kvenna heilust um hnignun borgarinnar.

Í þætti Evu Maríu lék Björn Ólafs arkitekt og vinur okkar hjónaleysa á als oddi. Þau skiptust á skoðunum um hverfi borgarinnar, kíktu á sköpunarverk Björns; Bryggjuhverfi og Sjálandshverfi, sem að mínu mati eru mjög vel heppnuð. Birni rötuðust rétt orð á munn þegar hann sagði að síðastliðin 40 ár hefðum við Reykvíkingar bruðlað með land. Af hverju erum við að tala um landfyllingar árið 2008 - í borg sem á nóg af landi? Vegna þess að við viljum byggja þar sem byggðin er. Þannig nýtum við betur góða þjónustu, skóla, almenningssamgöngur og erum í nálægð við stóra atvinnukjarna.

Björn Ólafs leiðrétti hvimleiðan misskilning um 101 Reykjavík. 101 Reykjavík er nefnilega gríðarlega vel skipulagt hverfi, það er ekki kofahverfi, ekki kaotískt, ekki bara samansafn skringilegra húsa. 101 Reykjavík er elsta hverfi borgarinnar, skipulagt af Dönum að danskri fyrirmynd. Íslenskir arkitektar tóku svo við og skipulögðu glæsilega hluta hverfisins, nægir að nefna gamla Vesturbæinn, suðurhlíðar Skólavörðuholts og svona mætti lengi telja. Einn helsti kostur 101 er hversu skynsamlega þétt byggðin er. Bryggju- og Sjálandshverfi, að ótöldu verðlaunahverfi skosku náunganna sem unnu Vatnsmýrarsamkeppnina, kinka öll kolli í átti til þess lags byggðamunsturs.

Björn Ólafs tæpti líka á braskinu - sem svo mjög er til umræðu þessi dægrin. Yfirgefin, niðurnídd hús setja ákaflega ljótan blett á bæinn. Brask er óvinur borgaruppbyggingar og sérstaklega miðborga. Braskarar vilja eingöngu kaupa lóðir til að selja - ekki til að byggja upp. Björn Ólafs sagði að í USA væru strangar reglur og viðurlög gegn braski af þessu tagi. Við ættum að skoða það alvarlega því þetta ástand gengur ekki mikið lengur.

En ég vil samt koma miðbænum til varnar. Ég þoli ekki þegar sá söngur fer að hljóma að miðborgin sé ljót. Miðborg Reykjavíkur er ekki ljót. Þar hef ég búið í 12 ár, á mörgum stöðum við Laugaveg, við Njálsgötu, Vesturgötu, Vitastíg, Bergstaðastræti og nú Sjafnargötu. Miðborg Reykjavíkur prýða margir góðir kostir. Þar er iðandi mannlíf, gullfalleg hús, frábærir leikskólar, mergjaður trjágróður, söfn og leikhús, góðar búðir og fallegar gönguleiðir.

Laugavegurinn er hins vegar í mikilli krísu nú um mundir og ég hreinlega skil ekki hvernig Vilhjálmur Þ. Vilhjálmsson - sem hefur manna mest tjáð sig um ljótleika og hrylling miðborgarinnar - getur setið hjá og skilað auðu núna þegar eldar brenna heitastir. Eigum við að rifja upp kosningabaráttuna 2006 þegar Vilhjálmur talaði í hverri einustu ræðu um skítuga borg? Eigum við að rifja upp þegar Vilhjálmur lét sem miðbærinn væri snarhættulegur staður til að dvelja á (sem er alrangt!), miðbærinn væri skítugur og veggjakrotið óþolandi. Eigum við að rifja upp andvaraleysið þegar reykingaleysið skall á kráareigendum, eigum við að rifja upp þegar það eina sem Vilhjálmi datt í hug að gera til að bæta ástandið var að kippa bjórkæli úr sambandi?

Af hverju gerði hann ekkert þá - og af hverju gerir hann ekkert núna? Hann hefur gert sitt með því að tala niður miðborgina í öðru hverju orði. Nú er komið að því að hann taki upp hanskann fyrir miðborgina. 1, 2 og nú.

Borgarstjóri er hændur að gömlum húsum eins og frægt er orðið - af hverju koma þessir menn ekki fram með neinar lausnir?

Ég geri orð Gunnu Ögmunds, reynds borgarfulltrúa, að mínum, en hún sagði í DV í vikunni að það þyrfti eina viku + einbeittan vilja + 15 manna sprengiteymi til að rétta af kúrsinn. Ákveða hvað á að gera við þessi niðurníddu hús, hreinsa, þrífa veggjakrot. Eins er ég hrifin af hugmynd sem ég hef lengi gælt við - en það er embætti umboðsmanns íbúa hvað skipulagsmál varðar. Ég held að það verði til mikilla bóta og hjálpi íbúum að rata um þá refilstigu sem reglugerðir skipulagsmála eru.

Ég minni líka á tillögu okkar í Samfó um endurskoðun húsverndaráætlana frá því 16. júní 2007. Sú tillaga ávarpaði þann vanda sem blasir nú við í miðbænum. Henni var vísað í einhvern starfshóp og sáralítið gerðist þar til kempan Svandís settist í stól formanns skipulags- og byggingarráðs og tók til hendinni.

En aðallega ætlaði ég í þessari færslu að tala um það allra skemmtilegasta sem henti mig í dag - heimsókn á Gljúfrastein sem innihélt tölu bónda um Íslandsklukku þar sem komu við sögu Don Kíkotí, minnisleysi Íslendinga, kynni mín af Steinway flygli skáldsins og dramatísk stund þegar skáldið lét vita af sér með klukknaslögum á hárréttu augnabliki.

Hún bíður betri tíma.

Lengi býr að fyrstu gerð

Hún er skemmtileg umræðan sem hefur blossað upp síðustu daga og vikur um gildi heimanáms, nú síðast á Bylgjunni í gær. Umræðan hófst vegna frétta frá Bretlandi en þar hafa stærstu samtök kennara gengið fram fyrir skjöldu og mælt með endalokum heimanáms fyrir 5-11 ára gömul börn.

Þegar ég var formaður menntaráðs settum við einmitt hóp af stað sem átti að skoða heimanám - kosti þess og galla. Eitthvað er ég hrædd um að hann sé á svefnlyfjum núna í fangi núverandi meirihluta - eins og svo margt annað því miður.

Að mínu mati á heimanám barna á þessum aldri, frá ca. 5-11 ára, að snúast um lestur í víðasta skilningi þess orðs. Lestur, læsi, lesskilningur, uppgötvun bóka, hlustun, orðaforði, orðagnótt, krossgátur, orðaleikir, rím, vísur, samtal, spjall. Allt eru þetta ómetanleg verðmæti og undirstaða alls náms. Þarna skipta foreldrar, systkini, ömmur og afar öllu máli. Heima gefst tækifæri til að þroska ýmsa þætti tungumálsins sem ekki gefst tækifæri til í skólanum.

Þess vegna stökk minn meirihluti menntaráðs til og gerði samning við nýstofnaða rannsóknarstofu um þroska, mál og læsi í KHÍ. Þær rannsóknir munu byggja undir þekkingu okkar á því hvernig íslensk börn læra að tala, hlusta, skilja, lesa og læra. Takið eftir því að ÞROSKI er einn af rannsóknarþáttunum.

Því hver ætli sé helsti forspárþáttur um krefjandi hegðun barna um ellefu ára aldur?

Rétt svar: Orðaforði barnanna og ýmsir þættir tengdir máltöku um fimm ára aldur.

Lesturinn og tungumálið er allt. Lengi býr að fyrstu gerð.

Tímamót

Í borgarstjórn í dag urðu þau tímamót að fyrsti útlendingurinn steig í pontu og hélt ræðu. Falasteen Abu Libdeh er tæplega þrítug, fæddist í Jerúsalem og fluttist til Íslands á unglingsaldri. Hún er fulltrúi Samfylkingarinnar í mannréttindaráði og stóð sig afburða vel í umræðu um stefnu meirihlutans í mannréttindamálum.

Hér má lesa mannréttindastefnu Reykjavíkurborgar sem samþykkt var 16. maí árið 2006, í tíð Reykjavíkurlistans. Þá var Bryndís Ísfold formaður jafnréttisráðs sem síðar breyttist í mannréttindaráð.

Talað í budduna

Fyrir þá sem ekki leggja sig eftir því að fylgjast með grafi gjaldmiðlakrossa og ýta á ,,refresh" með reglulegu millibili - er gott að lesa þessa grein eftir Hildigunni Hafsteinsdóttur, stjórnanda leiðbeininga- og kvörtunarþjónustu Neytendasamtakanna.

Hún lýsir því á manna/kvennamáli hvernig jarðhræringar á gjaldeyrismörkuðum koma við budduna þína & mína.

Athyglisverð ráð er að finna í greininni til þeirra fjölmörgu sem keypt hafa sér ferðir til útlanda á kreditkort.

Ég þekki reyndar engan sem hefur staðgreitt ferðir til útlanda - ef út í það er farið.

Vorboðinn ljúfi

Þó krónan sé á hraðri niðurleið hækkar sólin á lofti - með tilheyrandi samverustundum utandyra. Samtímis hefst hið árlega karp milli móður og barna um það hvort börnin séu nógu vel klædd. Mæðurnar vilja gjarnan meina að börnin þurfi að fara aftur í peysuna, vera í jakkanum, með húfu, jafnvel með trefil og vettlinga. Alltaf. Annars slær að þeim. Annars fá þau kvef. Það er svo lúmskt kalt í skugganum. Og svo framvegis.

Síðasta sumar snæddi fjölskyldan hjá Rögnvaldi ,,gáfaða" Hvannadalsbróður og konu hans Birnu að Móbergi í Hrísey. Dásamlegt kvöld enda leitun að skemmtilegra fólki. Sem von var hlupu drengirnir 3-9 ára um allan garðinn og mæðurnar höfðu gjarnan á orði að ,,betra væri nú að þeir færu í peysurnar, ósköp er orðið svalt, slær ekki að þeim?"

Þá segja þau sómahjón sögu af litlum frænda sem skilgreindi fyrirbærið peysu á eftirfarandi hátt:

,,Peysa er flík sem mamma mín klæðir mig í þegar henni er kalt."

Raunir raungreina

Þetta er uggvænlegt. Það sem er einnig allrar athygli vert eru tengslin milli árangurs grunnskólanemenda í raungreinum og umhverfisvitundar. Í síðustu PISA könnun kom í ljós að umhverfisvitund íslenskra ungmenna er ein sú daprasta í Evrópu.

Því sterkari umhverfisvitund - því betri árangur ungmenna í náttúrufræðum. Af því má leiða líkum að fleiri mennti sig í fræðunum og að áhuginn aukist almennt.

Þetta eru mikilvægar upplýsingar fyrir orkufyrirtæki í eigu almennings. Þau gætu til dæmis beitt sér af miklum krafti fyrir stórsókn í náttúrufræðakennslu í samvinnu við skólana í sínu umdæmi og tekið þátt í að styrkja umhverfisvitund ungra og gamalla. Ekki síður er mikilvægt fyrir slík fyrirtæki að lokka ungt fólk til þess að mennta sig í raungreinum, í raun og veru er það lífsspursmál fyrir þessi fyrirtæki í framtíðinni.

Mér dettur sisvona í hug tiltekið orkufyrirtæki í Reykjavík sem þarf sárlega á jákvæðu og uppbyggilegu verkefni að halda til að flikka upp á ímynd sína.

En ég nefni engin nöfn.

Villandi fréttaflutningur

Í gær var ansi hreint villandi fréttaflutningur af fundi Viðskiptaráðs með þátttöku utanríkisráðherra í Köben. Af fjölmiðlum hér heima að dæma mátti skynja að fundurinn hefði verið púkaleg PR-mistök en annað heyrist mér á heimildamönnum mínum í Köben sem fylgst hafa með fréttum af fundinum.

Danskir fjölmiðlar hafa aldrei fjallað ítarlegar um fund Viðskiptaráðs með íslenskum stjórnmálamanni og munar þar verulega frá fundum með forseta Íslands fyrir ári og forsætisráðherra þar áður. Ingibjörg Sólrún var í beinni útsendingu frá fundinum á TV2 sem síðan var ítrekað endurtekið, öll viðskiptablöðin fjölluðu um fundinn í gær og í gær átti Ingibjörg Sólrún fundi með ritstjórum stærstu blaðanna í Danmörku. Í dag er svo stórt viðtal við hana í Politiken og annað von bráðar í Jyllandsposten.

Eins og við öll vitum hefur umfjöllun fjölmiðla í Danmörku verið neikvæð í garð íslenskra viðskiptamanna. Þess vegna voru samtöl utanríkisráðherra við lykilfólk í fjölmiðlaheimi Dana mikilvæg.

En þrátt fyrir neikvæð viðhorf Dana í okkar garð elskum við þá sem aldrei fyrr! Drottningin þeirra elskuleg ku víst hafa verið sæl og glöð með að 40% Íslendinga telja Dani vera sína mestu vinaþjóð. Mestar eru vinsældirnar í yngsta aldurshópnum.

Det er nu det.

Beðið í Samgönguráðuneytinu

Ég þurfti að ná í manneskju í Samgönguráðuneytinu. Ég var sett á bið eins og gengur og gerist. Á meðan ég beið hlustaði ég á lagið: ,,Ég er á leiðinni". Mér fannst það stórfyndið.

Myndi það ekki flokkast undir vegasöngva? En það á kannski betur við Sjávar- og landbúnaðarráðuneytið, samanber ,,skip mitt skríður frá landi".

Menntamálaráðuneytið hlýtur að bjóða upp á eitt besta lag allra tíma: To Sir with Love - úr samnefndri bíómynd.

Spenntust er ég þó fyrir því að heyra hvað fjármálaráðuneytið hefur upp á að bjóða.
Ég hringi þangað snöggvast.

Spurning um mótvægisaðgerðir?

Við erum í hópi mjög fárra ríkja í OECD þar sem skattbyrði barnafólks og lágtekjufólks hefur aukist undanfarin ár. Tilhneigingin annars staðar er sú að létta skattbyrðinni af þessum hópum. 

Þetta eru kaldar kveðjur til barnafólks. Ekkert, nákvæmlega ekkert er þjóðhagslega hagkvæmara og ábatasamara fyrir þjóðarbúið en barneignir. Íslenskar konur eignast næstflest börn í Evrópu - bara tyrkneskar konur skjóta okkur ref fyrir rass í þeim efnum. Ég hef þó fulla trú á að við siglum fram úr þeim innan tíðar. Áfram Ísland!

En þrátt fyrir öfluga framleiðslu afkvæma vinna íslenskar konur mest allra kvenna úti - 82% íslenskra kvenna eru útivinnandi. Hæsta hlutfall innan OECD ríkjanna. Í öðrum ríkjum er þessu þveröfugt farið, í mörgum hinna stóru Evrópulanda standa konur frammi fyrir því erfiða vali að

a) eignast barn/börn eða

b) byggja upp starfsframa.

Mörgum konum kynntist ég í Þýskalandi sem kysstu drauminn um barneignir bless - og bölvuðu  bitrar því þjóðfélagi sem neyddi þær til að velja. 

Þessar tvær íslensku staðreyndir; barneignatölur & atvinnuþátttaka kvenna hafa verið eldsneytið í uppgangi síðustu ára og áratuga. Við þurfum á hverri vinnandi hönd að halda - við þurfum líka fleiri í landsliðið til að halda þjóðfélaginu í horfinu.

Aðra athyglisverða staðreynd hefur Jafnréttis-Ingólfur verið duglegur að benda á. Hún er sú að bætt fæðingarorlofslöggjöf fjölgar beinlínis fæðingum. Það hljómar lokkandi fyrir þjóð sem telur 313.000 íbúa. Af Skandinavíuþjóðunum er okkar fæðingarorlof styst. 15-16 mánuðir í Svíþjóð og Noregi. Hið minnsta 12 mánuðir í Danmörku og Finnlandi. 9 mánuðir á Íslandi.

Jákvætt skref hefur verið stigið varðandi barnabæturnar og vaxtabæturnar eiga að hífast örlítið upp á við. Ég legg þó til að við gerum enn betur við barnafólk og leggjum höfuðáherslu á að lengja fæðingarorlofið. Við gætum safnað nokkrum góðum barnhvetjandi aðgerðum saman í kippu og kallað það svo mótvægisaðgerðir. 

Við ýmis tilefni er það fína orð brúkað. Svo mikið er víst.

Slice of life

Ég heimsótti höfuðstöðvar Sameinuðu þjóðanna í gær, nánar tiltekið ,,The Deligates Lounge". The lounge er opið á föstudögum eftir vinnu, þar hittast sendierindrekar, fulltrúar, sendiherrar, starfsfólk og starfsnemar Sameinuðu þjóðanna. Ég var í boði vinkonu sem vinnur hjá fastanefndinni. 

Á barnum voru Diplómatar af öllum stærðum og gerðum - frá 192 löndum. It was a  slice of life! 

Það var hið minnsta lygilega skemmtilegt að virða fyrir sér fjölskrúðugan hópinn, giska hver var hvaðan, lesa út úr samskiptum erindrekanna og reyna að yfirfæra þau yfir á samskipti þjóðanna á alþjóðavettvangi.

Ánægjulegt var að hitta fréttaskýranda CBS. Hann hefur sagt fréttir af Sameinuðu þjóðunum í áratugi og telur möguleika Íslendinga á að komast í öryggisráðið góðar. 

,,You´re the Obamas" sagði hann. Spútnik-þjóðin í kosningabaráttunni. Áfram Ísland!

Nú hvílir grautarþykk þoka yfir New York borg. Heimsókn til Brooklyn á döfinni hvar stóri bróðir býr ásamt litla frænda mínum og mágkonu. 

Slice of family-life. Kvennabaráttukveðja frá NY.

Geimskot frá Nasa

Sit hér á flugvellinum í Boston og bíð flugs til New York þar sem vinkonur og bróðir hafa prógrammerað helgina (byrjum á kokteil í SÞ) fyrir vel sérskólaða og yfirfundaða konu eftir vikuna hér í Massachussettes. Mikið fyrirmyndaríki þar á ferð. Einskonar Svíþjóð Bandaríkjanna.

Á flatskjánum yfir Starbuck's staðnum, sem eg sit á, flöktir mynd af Hillary Clinton (heyri ekki talið) á fundi með æstum stuðningsmönnum. Hún er fyrsta konan sem hefur komist í námunda við Hvíta húsið. Spurning hvort hún fari alla leið. 

En þetta minnir á það að á morgun er MJÖG MIKILVÆGUR baráttufundur á NASA klukkan fimm, á alþjóðlegum baráttudegi kvenna, þar sem rætt verður og peppast verður í kringum spurninguna "Skiptir máli að hafa konur í áhrifastöðum?" Svarið er augljóst en það er spurning hvort NASA nái að senda nokkrar íslenskar konur út í geiminn og gera þær að alþjóðlegum áhrifastjörnum...

Á fundinum munu tvær ráður úr ríkisstjórn Íslands tala, þær Ingibjörg Sólrún og Þorgerður Katrín, ásamt fleirum.

Minni á fleyg orð Casey Kasem, hins kunna útvarpsmanns sem lengi hélt úti American Top 40 listanum og gerir sjálfsagt enn: "Keep your feet on the ground but keep reaching for the stars."

Allir á Nasa! 

Bestu kveðjur frá NY. - Odd Knee

Hafðu fiðrildaáhrif

Gaman og fróðlegt hér í Boston en vont að komast ekki í Fiðrildagönguna í Reykjavík í kvöld. Ég skora á alla, konur og kalla, að slást í för með þeim djörfu konum í BAS-hópnum og UNIFEM. Hugarvængjum sem blakað er á Fróni geta haft áhrif í fjarlægum heimshlutum.

The Butterfly Effect works!

Gangan er hluti af Fiðrildavikunni sem ætlað er að efla vitund okkar um bága stöðu kvenna á stríðshrjáðum svæðum þar sem nú er ekki aðeins barist um landssvæði heldur einnig lendar kvenna.

Látum ekki draga víglínuna þvert yfir kvenlíkamann! Burt með kynbundið ofbeldi!

Fiðrildagangan hefst á horni Frakkastígs og Laugavegs klukkan 20.00 í kvöld. Gengið verður niður á Austurvöll. Og örugglega til góðs. 

Sjálf mun ég gera mitt besta til að sanna kenninguna um fiðrildaáhrifin héðan frá Boston.

Kveðja frá Boston

Ég kom inn á hótelherbergi eftir langan dag í New England Center for Children. Ég kveikti á tölvunni, ræsti Útvarp Reykjavík og náði eftirfarandi lokaandvarpi forseta borgarstjórnar;

...og að lokum greiðum við atkvæði um frumvarpið í heild sinni...

Þá var klukkan 22.30 að íslenskum tíma. Þeir geta verið langir fundirnir í borgarstjórn. Og enn tala þeir kollegar mínir í borgarstjórn og nú um REI-skýrsluna. Fram á RAUða nótt býst ég við.

Ég er hins vegar í stórum hópi fólks að skoða stórmerkilegan skóla fyrir einhverf börn í Boston. Senn rís nýr sérskóli í Reykjavík og því skolli mikilvægt að skoða ,,best practices" sem víðast.

Ég var einmitt í einni slíkri heimsókn með hópi af Menntasviði í janúarlok. Við flökkuðum á milli borga í Skandinavíu og stigum einn daginn um borð í lest í Kaupmannahöfn og þá var við völd félagshyggjumeirihluti í Reykjavíkurborg. Við fórum frá borði í Óðinsvé tveimur klukkustundum síðar og þá hafði nýr meirihluti tekið við. Það var skrýtin lestarferð.

Einn af dyggustu embættismönnum borgarinnar komst þá svo að orði:

Við hefðum aldrei átt að stíga fæti um borð í þessa lest...